Na een bonkerige landing stappen we de warme donkere nacht in. De elektriciteit is uitgevallen. Geen probleem, het stempel in mijn gloednieuwe paspoort gebeurt op de tast. ‘Geen probleem Woodi, we kennen u toch?’ Het is meer een constatering dan een vraag. Ik knik. ‘Wel thuis’ zegt hij. ‘Groet uw familie van mij’ is mijn antwoord.

In ons logeerhuis voor zieke kinderen en hun ouders, (om bijvoorbeeld te herstellen van een operatie en te wachten op controles) is het stil, iedereen slaapt. Wij zoeken ook onze slaapplek op. Maar dan gaat de telefoon. Ik kijk op mijn horloge. Het is bijna één uur. Tidiani, de beste vriend van Demba, aan de telefoon. Ik zie een ernstig gezicht. En ga me weer aankleden. Na enkele minuten zegt Demba…

LEES MEER

Meer reisverslagen lezen? KLIK HIER