Nouakchott hult zich speciaal waar wij wonen in een vet groot rookgordijn. Een loods van 25 bij 10 meter, gevuld met meel, rijst, sorghum en olie, is in brand gevlogen. Na uren is er een brandweerautootje aangekomen. Het water is al snel op. Een van de grote trucks vol zand die voor verkoop langs de weg staan biedt
uitkomst, maar nu na drie weken smeult het nog steeds. De mannen scheppen nu al drie weken lang dag en nacht zand op de smeulende resten. Al deze tijd is de stank en de rook overweldigend. Niemand klaagt. Dit is vandaag gekoppeld met een aanwaaiende zandstorm. Dat betekent een sjaal om je haren, oren, neus, dus je complete hoofd ingepakt. Grote zonnebril op en dan nog: ‘s avonds zit alles onder het zand. Het bed, mijn kleren in de kist en die in de koffer. Mijn computer, e-reader en telefoon. Maar ook de eetschaal, dus rijst met zand en saus. Brood dat op de traditionele manier gebakken is in de steenoven buiten is nu een broodje halfom (meel en zand). LEES MEER